آرتریت روماتویید، کیست بیکر حجیم، و پسودوترومبوفلبیت

پیش زمینه: آرتریت روماتویید شایع ترین بیماری التهابی مزمن مفصلی است. در سیر این بیماری ممکن است کیست پوپلیتئال ایجاد و با افزایش فشار داخل مفصلی به پشت ساق پا کشیده شده و کیست بیکر حجیمی ایجاد نماید. علایم فشار، دیسکسیون یا پارگی کیست گاهی منجر به تابلوی بالینی مشابه ترومبوفلبیت می گردد. هدف از این مطالعه، بررسی علایم بالینی عارضه کیست بیکر حجیم، عوامل تشدید کننده، روش های تشخیصی، سیر و درمان کیست بیکر حجیم در مبتلایان به آرتریت روماتویید بود.مواد و روش ها: در یک مطالعه گذشته نگر کوهورت، از ۹۹۳ بیمار مبتلا به آرتریت روماتویید که در طی ۲۰ سال در بخش روماتولوژی بستری بودند، ۲۳ بیمار (۱۲ زن و ۱۱ مرد) با عارضه کیست بیکر حجیم مورد بررسی قرار گرفتند. کیست بیکر حجیم براساس علایم بالینی و تایید روش های تصویربرداری در مواردی که کیست از حفره پوپلیتئال به پایین تر و به پشت ساق پا کشیده شده بود، تشخیص داده شد.یافته ها: میانگین سن بیماران ۴۸ سال (۷۱-۲۴) و میانگین سابقه بیماری روماتویید در هنگام تشخیص کیست بیکر حجیم ۶/۸ سال (۲۰-۱سال) بود. در ۱۳ مورد زانوی راست و ۱۰ مورد زانوی چپ مبتلا بود. علاوه بر علایم بیماری زمینه ای، تظاهرات بالینی شامل درد و حساسیت پشت ساق پای مبتلا در ۸ بیمار (۳۴/۸%) و علایم مشابه ترومبوفلبیت در ۱۵ بیمار (۶۵/۲%) مشاهده شد. یک بیمار انسداد وریدی عمقی ساق پای مبتلا نیز داشت. علایم پارگی کیست بیکر در 5 بیمار (۲۱/۷%) وجود داشت. درمان عموماً طبی و نگهدارنده و سیر رضایت بخش بود. دو بیمار با عود کیست بیکر حجیم و علایم پارگی کیست تحت عمل جراحی حذف کیست و سینووکتومی زانوی مبتلا قرارگرفتند.نتیجه گیری: کیست پوپلیتئال در آرتریت روماتویید لازم است مورد توجه خاص گرفته و قبل از توسعه و تبدیل آن به کیست بیکر حجیم و ایجاد عوارض موضعی، پارگی کیست، و سندرم پسودوترومبوفلبیت، اقدامات پیشگیری و درمانی انجام گیرد.